lunes, 22 de enero de 2007




MI CALLE



Joan Manuel Serrat



MI CALLE
ES OSCURA Y TORCIDA,
TIENE SABOR A PUERTO
Y NOMBRE DE POETA.
ESTRECHA Y SUCIA,
HUELE A GENTE
Y TIENE LOS BALCONES
LLENOS E ROPA TENDIDA.



MI CALLE
NO VALE DOS REALES:
SON CIEN PORTALES
ROTOS A PEDAZOS
Y UNA FUENTE DONDE VAN A ABREVAR
NIÑOS Y GATOS,PALOMAS Y PERROS.
ES UN RINCÓN
DONDE NUNCA ENTRA EL SOL,
UNA CALLE CUALQUIERA.



MI CALLE
TIENE CINCO FAROLES
PARA QUE LOS CHAVALES
TIREN PEDRADAS.
HAY UNA PENSIÓN,
Y TRES PANADERÍAS
Y UN BAR EN CADA ESQUINA.


MI CALLE
ES GENTE DE TODAS PARTES
QUE CURRA Y BEBE,
QUE SUDA Y COME,
Y SE LEVANTAN CON EL PRIMER SOL,
Y VAN AL FUTBOL CADA DOMINGO;
O A PESCAR MOJARRAS AL VOLANTÍN,
O A JUGAR AL DOMINÓ CON VINO.


MI CALLE
ES UN NIÑO QUE VA MERENDANDO
PAN CON ACEITE Y AZÚCAR,
Y JUEGA A LOS DADOS
Y A CAVALL FORT,
MEDIO BUENO, MEDIO BORDE,
MONAGUILLO Y PILLO.


MI CALLE
DEL BARRIO BAJO
VIVE EN EL CAJÓN DE LAS PEONZAS
CON LOS CROMOS,EL ÁLBUM NESTLE
Y LOS TROZOS DE UNA VIEJA ESTUFA.
Y POCO A POCO
SE ME ESTROPEA
MI CALLE.







El meu carrer

Joan manuel Serrat

El meu carrer
és fosc i tort,
té gust de port
i nom de poeta.
Estret i brut,
fa olor de genti
té els balcons plens
de roba estesa.


El meu carrer
no val dos rals:
són cent portals
trencats a trossos
i una font on
van a abeurar
infants i gats,
coloms i gossos.


És un racó on ma i no entra el sol,
un carrer qualsevol.


El meu carrer
té cinc fanals
perquè els xavals
llancin pedrades.
Hi ha una pensió
i tres forns de pa,
i un bara cada cantonada.


El meu carrer
aés gent d'arreu
que penca i beu,
que sua i menja,
i es lleven amb
el primer sol,
i van al futbol
cada diumenge,


o a fer esparral al volantí,
o a fer un dòmino amb vi.


El meu carrer
és un infant
que va berenant
pa amb oli i sucre,
i juga a daus
i a "cavall fort",
mig bo, mig bord
escolà i cuca.



El meu carrer
del barri baix
viu al calaix
de les baldufes,
amb patacons,
i l'àlbum "Nestlé"
i ells trossos
d'una vella estufa.
I a poc a poc se'm fa malbé
el meu carrer.

No hay comentarios: